برآمد باد صبح و بوی نوروز
به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال
همایون بادت این روز و همه روز
و بر آمد بهاری دیگر
مست و زیبا و فریبا ، چون دوست
سبدی پیدا کن
پر کن از سوسن و سنبل که نت
همره باد بهاری بفرست
پیک نوروزی و شادی بر دوست . . .
باز عالم و آدم و پوسیده گان خزان و زمستان خندان و شتابان
به استقبال بهار می روند تا اندوه زمستان را به فراموشی سپارند
و کابوس غم را در زیر خاک مدفون سازند و آنگه سر مست و با وجد و نشاط
و با رقص و پایکوبی با ترنم این سرود طرب انگیز نوروز و جشن شکوفه ها را برگذار می نمایند